sábado, 14 de abril de 2012

Quéimase

Quéimase o monte.                                                                                                    
Non como as saias das mozas                            
nunha noite de Lume Novo.                              

Quéimase                                                          
como as mans do emigrante                              
cas cordas da maleta.                                        
Como os pes                                                    
ca terra das zocas.                                            

Quéimase como o arao                                    
do campesiño morto                                        
como as redes                                                  
co brío do mar                                                
como as bagoas                                              
ao carón do lume.                                            

Quéimase o monte                                          
e con cada herba                                            
perdemos o tempo                                          
que aínda non chegou.                                    






2 comentarios:

  1. Suena bien el poema en gallego, me gusta más que la traducción al castellano, porque imagino que lo compusiste en tu lengua materna. Soy Jose del CEP; enhorabuena por el blog, veo que tuviste una etapa que lo dejaste sin escribir y ahora has puesto varios poemas.

    ResponderEliminar
  2. Muchas gracias, Jose, por sumarte a este espacio. Sí, el texto tiene sentido en gallego, en castellano es un artificio que como bien me han dicho ya, no era necesario. Vivir y aprender. Un fuerte abrazo y bienvenido¡

    ResponderEliminar